Günce V
Hayatın silüeti değişip ufukların menzili görüş açıma yerleşti. Artık bir vadideyim. Yaşasın! Makine çarklarından mütevellit parkurdan kurtuldum (mu?) Emin olamadım şimdi. Arkadaşlar ben evlendim! Yahu bekarlık ne menem bir şeymiş. Size bu haberi hemencecik vermeyecektim de işte… Sürpriz yapmayı bilmiyorum. Hem suç bende değil, hayat o kadar sürprizlerle dolu ki sürprizin ne olduğunu karıştırdık. Boş verin hayat boştur. Şunca ömrüm bu lafı inkâr etmekle geçti. Hayat boş muydu gerçekten? Yoksa boş olan biz miydik? Boş neydi? Her halükârda hayat boş işte. Çok yormayalım üşengeç zihinlerimizi. Harbiden ne üşengeç insanlarız. Sanki düşünmek paraylaymış gibi. Hem parayla olsaydı düşünmek, kaçımız paranın da yalnızca düşüncemizin bir tezahürü olduğunu düşünecekti. Parayla düşünce mi satın alacağız yoksa parayla düşünmek için müsaade mi? Düşünce satın alacak olsak biz düşünmüş sayılmayız. Şayet düşünmek için bir izin satın alacak olsak gene düşünmeye üşenirdik. Ne talihsiz yaratıklarız. Lat
